Amsterdam - Peking China en rit naar Shijiazhuang (Hebei)
Ni Hao Nederland!
Verslag 1…. Zaterdag vertrokken we van Schiphol en zondag ochtend rond 10.0 uur lokale tijd kwamen we in Peking aan. Prima vlucht, vlot, maar niet echt geslapen. Dat halen we wel weer in. De veiligheid instructie van KLM is trouwens wel vermeldenswaardig, digitaal op je scherm, in delfts blauw tegel design, ondertiteld in Chinees.Als ik weer op youtube kan zal ik het toevoegen aan dit verslag.
Onverwacht had ik een raamplaats en had goed zicht op het landschap. Bijzonder vond ik de structuur van de dorpjes, allemaal recht toe en recht aan en het leek wel op Manhattan, New York. Ik had veel meer een idee van kronkelig en slingerend, maar nee dus.
Na ca 9,5 uur landen we op Peking airport
Na de douane formaliteiten de bagage opgehaald. Duurde erg lang en daarnaast had ik wat oversized bagage die via een speciaal afgifte punt gaat…… bleek dat het bagageluik van het vliegtuig blokkeerde. Uiteindelijk lukt dat natuurlijk wel en konden we 1,5 uur na aankomst door.
Bij de Arrival stond de chauffeur al te wachten die ons met binnenlandse rit in een luxe VAN naar Shijiazhuang zou rijden. De man sprak geen woord Engels. Een rit van ca 340 km en 4,5 uur. Grotendeels via de snelweg, hoewel snel…. Die was weg… gemiddeld onder de 100 km per uur dus. Links en rechts wordt je ingehaald, veiligheid voor alles natuurlijk.
Opmerkelijk vond ik de vrachtwagens met opleggers waar nieuwe auto’s op vervoerd werden. Je kent ze wel in Nederland, ze staan netjes achter elkaar op zo’n oplegger. Hier zag ik 2 varianten; één oplegger had ook de auto’s achter elkaar net als bij ons maar dan twee naast elkaar… dus 2 rijen auto’s, en 2 x zoveel dus. En ja dat is breed! Een andere was dat op zo’n zelfde oplegger de autos er dwars opstaan. Met de voor en achterkant van de auto p de zijkanten van de oplegger.
Onderweg belde onze vaste gids Michael, de chauffeur. Hij gaf aan dat de chauffeur honger had en uitgebreid met ons wilde lunchen. Voor mij is dat normaal gesproken een van mijn vaste hobby momenten, maar voor nu leek het mij beter door te rijden (we hadden immers een nachtje overgeslagen en waren wat zacht gegaard, om in culinaire termen te blijven.
Na een uurtje werd door mijn reisgenoten opgemerkt dat de chauffeur zat te knikkebollen en zijn ogen nog dichter vielen dan ze al waren, ja dan wordt het link. Michael maar weer gebeld en aangegeven dat we toch maar een snackje moeten nemen in verband met de veiligheid. Dat hebben we dan maar gedaan, overigens beperkte de lunch zich tot shoppen bij een supermarkt en namen we nu genoegen met 3 kokers Chips. De chauffeur knapte aardig op van deze pauze in de buitenlucht.
Uiteindelijk kwamen we rond 15.30 uur aan op bestemming in Shijiazhuang, het Hebei Century Hotel. Michael stond ons op te wachten en we konden na de incheck direct naar de ruime goede kamer op de 19e verdieping!
Mijn bril brak doormidden op de Hotelkamer, vandaag een nieuw montuur van Chinees merk aangeschaft, de glazen zijn omgezet. Voor alles is een oplossing.
We lezen het allemaal de smog, de mist, de kou. Klopt allemaal, mondkapjes hebben we ingeslagen en gaan we zeker gebruiken. Maar ze proberen er echt wat aan doen om de vervuiling tegen te gaan, vanuit het vliegtuig zagen we zelfs diverse gebieden met windmolens.
Ondanks dat ik wel meldingen van Facebook en Gmail krijg zijn ze beiden niet te openen en in te zien. Dat past nog niet helemaal in de gewenste openheid, maar dat zal toch wel eens een keer goedkomen toch…
Handsfree..... no way!
Lekkel, appel met suiker glazuur! Buitenkraampje onder -6 Celsius.
Dat is het voor vandaag, Groet.
Paul
Bonaire - Curacao - Bonaire....
Het is wat ongebruikleijk dat jullie zo weinig van mij horen als ik op reis ben, maar ik ben hard aan het werk, wellicht voor velen niet te geloven als je in zo'n Bounty omgeving verblijft, maar het is echt zo.
Na het vorige bericht waren de dagen gevuld met gesprekken met notaris, accountant, bank, vergunning instantie, makelaars, een architect, het beheerders echtpaar, wasserijen afijn... ga maar door. Ondanks de waarschuwende berichtgeving van velen verliepen de meeste gesprekken erg soepel, de medewerking lijkt groot en flexibel. We zullen zien wat daarvan beklijft, maar ik heb goede hoop.
Planning is dat onze gasten vanaf 1 januari 2016 hier kunnen verblijven en vakantie vieren.
Ik ga proberen om toch een soort Cariben Regio manager te worden...... en ga er dan van uit dat deelname aan het sociale, maatschappelijke en reguliere leven dan ook wat meer mogelijkheden biedt!
Buienradar kennen ze hier niet, file meldingen kennen ze niet, ik heb nog geen stoplicht gezien..... (op St Maarten is er 1 heb ik mij laten vertellen), alcohol controles kennen ze niet (zou mi wel goed zijn deze in te voeren), de temperatuur zou je moeten dwingen het tempo aan te passen...., een m3 water kost hier ca $ 8,50 (in Nederland ca. $ 1,50....) een zwembad is best wel een aardige dure hobby..., een goede en aardige kennis vertelde mij gisteravond dat (enkele?) meereizende partners van uitgezonden nederlandse werknemers een toeslag ontvangen om hierNIETte werken.... dit om de lokale bevolking niet in de weg te zitten.... ook in nederland zie ik wel eens mensen die mi zo'n toeslag hebben... oh ja, zij vertelde mij dat per saldo de temperaturen via internet op max 28 C worden gehouden.... nameleijk boven de 30 schrikt het af en zou het toerisme hier geen kans maken! Interesant en leuke weetjes.
Beste Kristel, dank voor je input en bijdrage aan deze blog en dank voor de gezellige en gastvrije avond gisteren bij jou thuis met je kids en ouders, we zijn wel wat jaloers op je....
Hierbij wat beelden van het Courtyrd Villa
Afgelopen weekend zat ik op Curacao voor eveneens een prachtig en exclusief resort, omgeven door Zee en een baai! Hier zal ik een dezer dagen nog over schrijven.... ik begrijp best dat het jullie allemaal wat te veel wodt dit soort info gezien de weersomstandigheden in nederland.... sorry hoor.
Groet,
Paul
Bonaire - werken en relax momenten...bijzondere afspraak Curacao
Het is vroeg, heel vroeg voor Bonaire tijd, maar laat voor NL tijd! Verschil is 6 uur, vroeg uit de veren, kan toch niet meer slapen en dan maar schrijven. De Whatsapp berichten blijven komen, geluid uit maar tril aan... werkt als een soort wekker! Lolbroeken in nederland, bedankt!
Maar..., ik zit hier en jullie daar.
De reis was lang, het leek wel een van de China reizen. Bijna 10 uur vliegen naar Curacao, daar ff de benen strekken op de luchthaven en 1,5 uur later weer door naar Bonaire. Dat is trowuens wel 12 minuten vliegen... . Uiteindelijk kwam ik tegen 22.00 uur lokale tijd (NL tijd 04.00 uur) aan in het Courtyard Village resort. Hiervoor gaan we dus nog appartementen en Villa's verkopen maar ook verhuren, beheren en exploiteren. Fotos van het complex zal ik een dezer dagen ook plaatsen. Het web adres voor nu ishttp://www.courtyardbonaire.com/.
Woensdag, gisteren dus, de eerste volle dag op het eiland en heb ik wat meer indruk gekregen. De wegen zijn, om daar eens mee te beginnen, niet geweldig. Veel asfalt is beschadigd, en er er zijn nog veel, heel veel, onverharde wegen.... en dan zijn de kiezelwegen nog niet meegerekend.
Na diverse besprekingen, welke opvallend voortvarend verliepen, en wat toeritische orientaties ben ik naar Karels Bar (of Café..?) gegaan. Direct aan zee met terras zee inwaarts, op plek!
Op het terras keek ik nog wat stukken in, woesss... daar ging het eerste vel met belangrijke aantekenignen de ze in..... gauw een bezem geleend van de Bardame, en het nog op kunnen vissen! Met de temperaturen was het 5 minuten later al weer droog.
Woessss.... daar gaan 2 business cards van vandaag gesproken relaties.... tja die zijn niet meer te achterhalen (de kaartjes), morgen maar ff 2 nieuwe bij ze halen!
Handig is om een stick te kpen met data voor internet! Werkt goed op het hele eiland en is 4G..
Mijn Bounty momentje op Bonaire....
Hij kan in ieder geval drijven en zwemmen....
Niet het hoofdgerecht of een aqarium... maar gewoon een frisse en heldere zee!
Relax bij Karel's Bar!
Zaterdag ga ik naar Curacao (en blijf daar een nachtje) voor een zakelijke afspraak met een Valeska... de naam ook van mijn vorig jjaar overleden moeder, die overigens morgen (1 dag voor Curacao bezoek) jarig zou zijn..... hoe is het mogelijk! Deze Valeska heeft de leiding over een luxe bijna gereed resort. Hier wat site facebook gegevens voor de liefhebbers: https://www.facebook.com/PalapaCuracao/photos_stream
Weetjes:
- Kinderbijslag (Let wel Bonaire is een Nederlandse gemeente) $ 25 per kind per maand
- WW uitkeringen kennen ze niet
- Best helaas wat armoede
- De lokale ALbert Heijn is vrij duur
- 1 pesoon heeft de exclusief rechten van vervoer/transport van scheepsladingen naar Bonaire.... als gevolg dat: transport van 6 tot 8 weken per boot van China naar Curacao (daar moet eerst alles heen voor distributie naar Bonaire) net zo duur is als het transport van Curacao naar Bonaire (50 km) en ook ca 6 weken duurt....
Tot zover, het is warm en ik ga ontbijten!
Groet,
Paul
Bonaire en Curacao...
Beste mensen, nu onderweg voor een week Bonaire en Curacao! En dat allemaal voor mijn werk!! Ik ga in ieder geval de bedrijfsvoering voorbereiden van een prachtig appartementen resort op Bonaire, bedoeling is dat het contract volgende week getekend wordt. En het weekend heb ik gesprekken op Curaçao over een mogelijke samenwerking (verhuur, beheer en wellicht exploitatie) voor een eveneens prachtig vakantie complex op St Maarten en ook Curaçao... hard werken dus!
Bedoeling is ook wat via de blog te schrijven.
groet,
Paul
Beijing – Muur – Tia’anmen - Verboden stad – Silk market & afdingen – Bye Bye….
Ni Hao vrienden en familie,
Het weekje Beijing is omgevlogen. Morgen, donderdag 28 augustus vliegen we zelf terug en verwachten rond 18.00 uur op Schiphol te landen. Dit is het laatste verslag, of we moeten nog iets vermeldenswaardigs meemaken….dan horen jullie dat natuurlijk.
De Beijing week is altijd een wat meer relaxed en luiermoment, hoewel met 3 dames die van geen ophouden weten met shoppen….. is ook vermoeiend. Zal vrijdag en zaterdag wel ff bijkomen worden zodat ik maandag weer fit aan het werk ga.
Afgelopen week stond in het teken van toeristische uitjes naar de Grote Muur, de verboden Stad, het Tian’anmen plein en de Silk market. Je moet nu eenmaal het een en ander gezien hebben om er over te kunnen verhalen.
Zaterdag was de laatste dag met Chris en stond de Grote Muur op het programma. We vertrokken om 9 uur het was file aan rijden, druk druk met hier en daar een ongeluk.
Na ruim 2 uur bereikten we The Great Wall - Mu tian yu. Dit stuk muur ligt ten noordoosten van Beijing en is het afgelopen jaar enorm toeristisch gemaakt. De charme van kraampjes langs de looproute naar het Muur deel is vervangen door een modern complex met nieuwe hardstenen shops met een open front. Het ziet mij er te fraai uit, het vervoer is met shuttle bussen vanaf de parkeerplaats naar de kabelbaan die je naar de Muur brengt.
Bij de Muur aangekomen bleek gelukkig dat ze dit culturele erfgoed en wereldwonder in tact hebben gelaten….. niet overkapt, geen roltrappen, geen restaurants, geen fietsmogelijkheden, nee niets van dit alles…. Gewoon over de ongelijke stenen lopen, klimmen en klauteren. Blij dat er nog iets authentieks is! De muur slingert zich door bergen en dalen en is altijd een mooi plaatje.
De terugweg verliep een stuk soepeler en rond half vier in de middag waren we terug bij het Hotel. Na deze fysieke aanslag was het tijd voor een relaxed en rust moment en het happy hour! ’s Avonds was het afscheidsdiner met Chris, hij zou zondag vroeg vertrekken. Het was leuk dat ie er bij was, de komende dagen zal ook wel lukken, we weten hier immers de weg….
Na een beetje uitslapen en goed ontbijten brak het ultieme shop en onderhandelingsmoment aan….de Silk Market. Wat is de Silk Market? Voor de niet kenners, de Zijde markt. Dit is (tegenwoordig) een groot warenhuis van 7 verdiepingen. Per verdieping is het een aaneenschakeling van shops van zo’n 3,5 x 4 meter, welke met een glaswand van elkaar zijn gescheiden. Tussen de rijen shops is een looppad van ca 2 meter breed.
Het is makkelijk shoppen…… hier een shop rij met tassen ( allemaal de zelfde), daar een shop rij met schoenen, shop rij shirts, dameskleding, horloges, elektronica.
De iPhone 6 wordt hier al aangeboden…. (medio september lanceert Apple hem pas…..)
De Celine en Michael Kors tassen zijn niet aan te slepen….Lil heeft ook nog een Plada….. portemonnee en beats pill van Dr Dré aangeschaft. Tja dan wij ook maar een Beats Pro by Dr Dré Monster met metalen behuizing, eerlijk is eerlijk het geluid mag er zijn. Het zal allemaal nep zijn en niet lang meegaan…en aanspraak op garantie zullen we waarschijnlijk niet kunnen maken maar we houden de business hier een beetje in stand! Het zijn ook idiote prijzen die we moeten betalen voor de echte….. wellicht zo wat beter besteed, in ieder geval aan ons.
Het onderhandelen vinden de meiden het spannendst. Creativiteit is van belang, en hoe bozer de verkopers ze worden ....is dat de bevestiging dat je op de goede weg bent…., Lil durft af en toe wel te dealen, lachen hoor! Grappig is dat je voor onderhandelen de shop in moet namelijk daar zijn “no camera’s…”. Kennelijk wordt het gedrag in de gaten gehouden en kan Big Brother mee kijken op het schermpje van de calculator (overal de zelfde overigens) waar iedereen, koper en verkoper, constant zijn “last price” invoert.
Als je onderhandelt van vraagprijs 3000 Yuan naar de voor jou redelijke 250 Yuan…en de onderhandeling op 400 Yuan stokt… en je vervolgens wegloopt…. Roepen ze over het algemeen snel “OK, OK”. Bozig nemen ze de 250 Yuan aan en stoppen de aankopen in een plastic tasje…..en met een welgemeend “Bye Bye Fliend” neem je afscheid om 2 shops verderop te horen dat je nog 50 Yuan teveel betaald hebt…. Of dat ze je niet geloven omdat het zo weinig is…. Tja, ga op je eigen gevoel af.
Zo, dat was de Zijdemarkt…. ’s Middags hebben de meiden nog geshopt in een echt warenhuis bij oa de Bershka. En ’s avonds aten we in een van de restaurantjes waar we met Chris ook geweest zijn. En dit is ons goed gelukt, we kregen wat we wilde en wat we bestelde.
Op een andere tafel is een vis besteld, deze wordt met een netje uit het aquarium gehaald. Het leek mij een uit de kluiten gewassen forel van ca 45 cm lang. Netje en vis worden in een emmer gestopt en aan de tafel aan de gast gepresenteerd…..oeps daar gaat de vis….. hij sprong uit de emmer op de grond….hoop gegil en hilariteit, de serveerster was al niet zo’n held met het uit het aquarium halen. Het glibberig en beweeglijke visje wordt uiteindelijk met de hand gevangen, in de emmer gestopt en afgevoerd naar de keuken. Daar wordt ie volgens kenners wederom in een bak water gezet en een ander exemplaar wordt uit de vriezer gehaald….. eet smakelijk!
Na sluitingstijd worden de in de keuken rondspartelende vissen teruggezet in het restaurant aquarium.
Na afloop van onze diners gaan we vrijwel elke avond naar de Häagen Dazs, goede kwaliteit ijs, vriendelijke mensen en prijzig maar dat hebben we er graag voor over.
Maandag, nog een par dagen en het zit er op. Het aftellen begint al een beetje en de koffers worden pro forma gepakt om te kijken hoeveel ruimte er nog over is en wat er nog aangekocht kan worden…… Lil is een professional als het op pakken aankomt, ze vouwt het a la origami op en benut elke cm in haar koffer. Dat doet ze ook met mijn bagage en koffer…. het past allemaal, net.. En nu maar kijken of we de douane om krijgen.
Het weer is heet, zeer heet en we lezen de weer berichten in Nederland…. De zomer zit er daar op hebben wij begrepen.
Op maandag na het ontbijt nemen we de taxi naar het Tian’anmen plein. Een mega plein, de meeste kennen het of hebben er van gehoord. Voor dat je het plein opkomt wordt je zelf en je bagage gecontroleerd, het moet wel gezellig zijn en blijven op het plein! Zoals altijd veel undercover en cover politie.
Aan de zuidkant is het mausoleum met naar mijn idee het meest bijzondere madame Tussaud ter wereld, namelijk met maar één (wassen?) beeld: Mao. "De voolmalig glote leidel" is te bezichtigen en ligt als een Assepoester in zijn glazen kist. De dwergen zijn vervangen door wachten zonder baard en met platte pet inplaats van puntmutsen…. Maandag gesloten, dus daar gaan we niet naar toe.
Aan de westkant is de Grote Hal van het Volk (Parlement). Vandaag veel drukte en auto’s (Audi A6 en allemaal zwart), de President van Zimbabwe (Mugabe) is voor een 5 daags bezoek aangekomen en wordt door de Chinese President ontvangen in het Parlement gebouw. Overigens komt het parlement maar 2 tot 4 keer per jaar bij elkaar. Kennelijk efficiënt genoeg voor zo'n landje......
Aan de oostkant is het Nationaal Museum, zou ik wel eens willen bekijken.
Aan de zuidkant is de Verboden Stad….. nou, zo verboden is ie niet meer…. Jaarlijks bezoeken meer dan 30.000.000 mensen de stad…… De Efteling zal er jaloers van worden! Aan entree wordt hiermee zo’n 225 miljoen Euro ontvangen….. leuk project lijkt mij!
Dinsdag en vandaag nog wat rust genomen, door de stad gelopen, Japans geluncht…. Tijd om te schrijven.
En dan, dan zit het er op. Het was een bijzondere reis met mooie en bijzondere momenten. We nemen vast afscheid en de meesten zullen we binnenkort weer zien en spreken. Dank voor jullie geduld, reactie en meeleven. Voor de statistieken, de teller van “gelezen verhalen” staat inmiddels op ruim 1.600, dank hiervoor!
Tot spoedig!
Groet,
Paul en de meiden
Aankomst Beijing – shopping slagveld – diners – Chop Stick innovatie – Zomerpaleis
Dit wordt een verslag waar de belevenissen weinig gemeen hebben. De verslaggeving geeft een beeld van de eerste 3 dagen in Beijing met de aankomst op woensdag 20 augustus t/m vrijdag 22 augustus.
Woensdag 20 augustus reisdag en Chris
We verlaten de provincie Guangdong, bye bye geboortegrond…. En we vliegen naar Beijing. Na een vertraging van 45 minuten landen we rond 16.30 op Beijing airport. De koffers zijn er vlot bij deze keer en we kunnen direct door naar de aankomsthal. Chris (Chinese naam: Tao Ping), de vader van Michael (Chinese naam: Tao Wei), staat ons op te wachten. De ontvangst is hartelijk als altijd!
Chris is al 20 jaar voor Meiling (Nederlandse adoptieorganisatie) de vaste contactpersoon in China die alle voorbereidingen, formaliteiten en begeleidingen van en voor de families regelt en coördineert. Hij woont in Nanchang maar verblijft vaak in Beijing omdat de 2e procedure week van de adopties in Beijing worden afgewikkeld. In de eerste week verblijven de families altijd in de provincie waar hun kind vandaan komt en wordt het eerste deel van de procedure gedaan met behulp van een lokale gids of een familielid van Chris (Chris regelt het allemaal). Zo dan weten jullie ook wat de rol van Chris is, belangrijk dus!
Ik ben nu ca. 20 keer in China geweest waarvan zo’n 16 adoptie begeleidingen, Chris en ik kennen elkaar dan ook goed en kunnen het altijd prima met elkaar vinden. Via Chris heb je altijd een leuk kijkje in de Chinese maatschappelijke keuken…. Hij is een soort radar die aangeeft hoe het er voor staat en wat ontwikkelingen zijn en hij is redelijk open naar ons, dat is erg interessant en leuk.
De rit vanaf het vliegveld naar het Novotel (er zijn er 3 in Beijing…) duurt ongeveer 45 minuten en geeft al direct een goed beeld van veranderingen van Beijing in de afgelopen, zeg, ca 10 jaar. Moderne en futuristische gebouwen, groot, GROOT en NOG GROTER… Veel neon straalt je tegemoet, veel glas, veel … heel veel auto’s, weinig fietsen…., verkeer slipt om de haverklap dicht! En dan hebben we het over een stad waar je vrijwel constant over 3 tot 4 baans wegen rijdt.
Shopping slagveld
Na aankomst in het Hotel eerst maar de omgeving aan de meiden laten zien, waar zijn de winkels, de Malls. Ze zijn donderdag op zich zelf en moeten natuurlijk wel de goede plekjes vinden..
Voor velen een bekend plaatje nabij het Novotel
De Wanfujing, de 4 inpandige malls van 4 tot 8 verdiepingen….. het bleek donderdag een beetje te veel, zo overweldigend dat het zelfs Jas te veel is…… Tja, dit wilde jullie toch? Dit zien we nergens in Nederland of verder in Europa. Niet 1 maar wel 4 Rolex winkels, vele ZARA's, meerdere PRADA’s, to much!
De ware socialistische markteconomie, verzameld op een behoorlijke kluit….
Woensdag zijn we bij het oriënterend bezoek een Chinatown straatje ingelopen Hier wordt ongedierte waar we in Nederland allerlei bestrijdingsmiddelen en lokdoosjes voor hebben of de gemeente voor bellen….als lekkernij aangeboden. Vaak nog levend, levendig en kronkelend zijnze gespietst op een prikker, klaar om gefrituurd te worden. Dierenvriend Lil wordt er helemaal onpasselijk van en kan het niet aanzien. Tja, je moet een beetje durven waardering voor andere culturen op te kunnen brengen…
Hoewel we in Beijing minder bekijks hebben dan in het zuiden van China, ze zijn hier westerlingen gewend, wordt desamenstelling van ons vieren toch wel opgemerkt en nagekeken.
Donderdag en vrijdag is het shop programma wat aangepast, ze hoeven niet alle winkels meer in, gaan selectiever te werk en slaan zo wat kleding aan de haak en Lil koopt nog 2 siliconen horloges, 1 grijs en 1 pink….
Diners
Chris heeft nu geen adoptiefamilies en is in een soort vakantiestemming. Een biertje maakt hem spraakzaam en vrolijk, nu kunnen de meeste chinezen nauwelijks tegen alcohol en dat geldt ook voor hem. Terwijl ik het idee heb evenementen bier te drinken, alcoholvrij dus.
De eerste avond hebben we om de hoek bij het Hotel in een restaurant buiten gegeten. Ik was hier eerder en het is hier uitstekend. Het is, volgens Chris, een historische plek… een van de ministers van de keizer is eigenaar geweest van de grond. Een paar gebouwen (volgens mij alleen wat daken) dateren ook uit die tijd. Hele verhalen dus, maar ik ben ze effe kwijt.
Chris weet altijd goed dat eten te bestellen wat wij lekker vinden, maar aub “no bones”. Ik ben niet zo’n kluiver en als je hier iets besteld waar aan gekloven moet worden, dan zie je na het kluiven nauwelijks het verschil met vóór het kluiven….. en vaak weet je niet wat het is.
Na het buiten eten is de Haagen Dasz onveilig gemaakt en hebben we feestelijk en kleurrijk ijs gegeten. Grappig was dat er ook een paar Chinese stok-oudjes waren die met hun mobieltje foto’s maakten van hun ijs….
De donderdag middag lunch gebruiken Chris en ik in een buitenwijk van Beijing. Tussen wat zakelijke bezoeken in stappen we een restaurantje binnen waar we voor 26 Yuan, is ca € 3, 2 biertjes en 2 plates met rijst, vlees en groente eten. De krukjes waar we op zaten stonden op het punt het te begeven, zeker onder mijn gewicht….
Het donderdag avond diner wordt genoten in een restaurant waar de adoptie groepen ook vaker komen, vlak bij het hotel van Chris. Hier wordt de ware Peking Duck geserveerd, die nemen we. Een kok fileert de gebakken en gelakte eend ter plekke. De plakjes eend worden keurig en decoratief op een bord gelegd en op tafel gezet. Als klapstuk wordt de kop van de eend met snavel en al als lekkernij gepresenteerd…. Chris weet ondertussen hoe die Ollanders daar tegen aan kijken en laat hem direct afvoeren…..helaas geen foto van dit diner maar wel een andere.
Op vrijdag doen we een gezamenlijke lunch. In een Hutong (is een oud Chinees volkswijkje) achter het hotel restaurantje. Piepklein, wel schoon en goedkoop,hier komen alleen de lokale mensen.
Chop Stick innovatie
Tijdens het diner op vrijdag waar Chris besloot even geen bier te nemen hij had wat hoofdpijn, besprak ik met Chris de idee van holle Chop Sticks om ook je soep, saus en drankje mee te drinken….… (zie eerder verslag deze reis)…. Hij vond het een briljant idee en was enorm enthousiast en had zichtbaar veel pret. Volgens hem het beste ide ewat ie ooit gehoord had...., ze blijven altijd heel correct.
Met zijn eigen Chop Sticks praktiseerde hij diverse gebruik varianten van mogelijk toch een van de grootste innovatieve wendingen die het Chinese rijk te wachten staat…. Dit moet toch een succesvolle operatie kunnen worden in een land van 1,4 miljard inwoners.
De rechten van het idee zijn inmiddels gedeponeerd, investeerders en producenten zijn welkom!
Summer Palace – Zomer paleis
Wat moet ik hier nog aan toevoegen, hier is al zoveel over gezegd en geschreven. Tijdens alle China bezoeken gaan we ook altijd naar het Zomer paleis. Deze ligt een uurtje rijden ten noord westen van Beijing. Het verblijf van de keizer tijdens de zomer en ook het voorlopige hoofdkwartier en verblijf van Mao en zijn kornuiten na de revolutie en herovering van China op de nationalisten en Keizer getrouwen.
In alle seizoenen ben k hier geweest inclusief een winterperiode toen het meer bevroren was.
Voor degene die het nog niet kennen het is een enorm groot complex met gebouwen rondom een meer een tempelachtig paleis welke hoog gelegen is en waar je via een trap naar toe klautert. Boven gekomen heb je wel een prachtig uitzicht over het gebied, meer en Beijing in de mist….
De foto’s zeggen meer:
Verder nog wat aardige plaatsjes van de afgelopen week...
Dat was het voor deze dagen, goed weekeind allemaal en groet vanuit en warm Beijing.
Paul
Dinsdag 19 augustus – Reisdag en verslag van maandag, zaterdag en zondag
Ni hao vrienden en familie,
Het is dinsdag 19 augustus, we zijn onderweg van Maoming naar Guangzhou. Daar blijven we één nacht en vliegen morgen naar Beijing, het shopping Walhalla voor de meiden…. We zullen zien.
Als we straks in Guangzhou aankomen gaan we eerst naar een Nike store (idee van Michael).
Het is in ieder geval rustiger op de weg, tot nu toe, dan afgelopen zaterdag toen we naar Maoming reden.
Maandag 18 en deels dinsdag 19 augustus
We laten Maoming achter ons, het waren mooie en leuke dagen en we hebben prachtig maar bloedheet weer gehad. Maoming heeft mij verrast, ik verwachtte een wat saaie en grijze provinciestad en misschien is dat grotendeels ook wel, maar wij zaten in een levendig en bruisend gedeelte……iedere avond wandelden we door een mega park met pleinen, grasvelden, vijver, uitgebreide wandelpaden en decoratieve doorgangen en bruggen.
Het is een enorme drukte, duizenden mensen vermaken zich hier in de avonduren met dansen, lopen, badmintonnen, zitten en praten (is toch loungen?), wat een sociaal gebeuren. Overdag is het hier trouwens uitgestorven!
Op vele plaatsen is muziek te horen en wordt door de bevolking gedanst in diverse stijlen, van modern tot chinees klassiek… (wat dat ook moge zijn). We hebben vanzelfsprekend niet mee gedaan, jammer.
Lil heeft gisteren op haar tehuis dag in haar geboortestad nog inkopen gedaan en ook leuke kleding weten te scoren bij de ONLY. De verkoopsters vonden het prachtig en kwamen met van alles aandragen, passen Lil!
Verder vindt ik dat ze hier over het algemeen de laatste mode hebben….. maar dan ook de allerlaatste, als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Zelf heb ik ook nog gezwommen in een 25 meter buitenbad, op zich niets bijzonders maar je moet hier verplicht een badmuts op. Die heb ik eerst gekocht in een warenhuis, altijd een uitdaging…. leg maar eens uit aan een verkoopster dat je een badmuts zoekt….. dat is een spelletje waarbij je niet mag praten maar op grond van gebaren en een verstoorde mimiek duidelijk maakt wat je nodig hebt (je kent het wel, à la die quiz van TV), gebruik jullie fantasie! Het is gelukt, de goede maat en de juiste kleur.
Zaterdag 16 augustus
De reis van Guangzhou naar Maoming, een afstand van 350 km nam behoorlijk wat tijd. Het was druk, veel opstoppingen, ongelukken en werk aan de weg waarbij de wegversmalling van 4 naar 1 baan gaat en er toevallig ook nog eens invoegend verkeer van een toe-rit tussen moet. Tja dat duwen, dringen en inschuiven kunnen ze als de beste zonder noemenswaardige botsingen. Simpel, de brutaalste en sterkste neemt en krijgt voorrang.
Halverwege stoppen we bij een KFC wegrestaurant, bij ons zou het weg restaurant zijn door de ranzige toiletten en restaurant ruimte. Gelukkig wordt vrijwel alle eten hier gefrituurd of gebakken, dus dat moet veilig zijn voor onze tere darmpjes en spijsvertering. KFC is een kiprestaurant formule, en niet alleen qua assortiment, het was letterlijk een groot kippenhok met de bekende brede rijen voor de counters, duwen, dringen en het gekakel om je heen is oorverdovend. Gelukkig bieden mijn postuur en ellebogen altijd uitkomst, 20 minuten later staan we buiten met onze bestelling. We besluiten het binnen de serene rust van onze VAN te verwerken.
Het lijkt wel een soort luxe Peking Express maar dan zonder ingewikkelde opdrachten, lift momenten en concurrerende teams die je het leven zuur maken....de vraag is dan: blijft er dan een Peking Express over? Na een rit van 7 uur komen we uiteindelijk in Maoming aan. De buitenwijken zien er wat armoedig uit, hoe dichter bij centrum neemt de welvaart het materialisme en de levendigheid toe.
Het Hotel is 5*, dus luxe. Sorry lezers maar dat vinden we toch effe lekker.
’s Avonds gaan we eten in een lokaal restaurant waar de sfeer en gezelligheid van hard wit TL licht over ons heen straalt….. ach, je kan elkaar tenminste goed zien. Volle bak met een hoop kabaal en geschreeuw, niks aan de hand het hoort zo en de achtergrond muziek is niet hoorbaar. De min of meer open keuken biedt ons een blik op de koks en de productie methoden, het ziet er redelijk schoon en netjes uit en het is altijd leuk te zien.
Met de Meiling groepen hadden we regelmatig bekijks maar liet men ons vaak met rust. Hier niet, in de dierentuin niet en ook morgen in het Forrest park niet…. De grote westerling wordt aan en van alle kanten bekeken. Uiteindelijk komt een man naar onze tafel, toegejuicht door zijn eigen tafelgasten, die een toost op en met mij uitbrengt, proost en gezondheid op een “long life”! Met gejoel en applaus gaat ie terug naar zijn tafel, trots dat ie het lef had…ha ha. Vanaf zijn tafel steekt ie nog enkele malen zijn glas in de lucht, CHEERS!
Onderweg naar het tehuis van Lil zijn we ook nog het hoofdgerecht van die avond nog tegen gekomen….
Na een wandeling door het eerder beschreven park, terug naar het Hotel! Welterusten.
Zondag 17 augustus
Vandaag rustdag… No way! Na het wat tegenvallende ontbijt vertrokken we om 10 uur zijn naar het Forrest park. Naast bosrijk is hier ook een kleinere dierentuin en een attractiepark met allerlei attracties zoals we kennen van de Duinrellen en Julianaparken.
In plaats van lopen huren we een soort 2 persoons elektrische golfkar voor 2 uur, scheelt weer vermoeiend geslenter. Jas en Jayne zitten in een kar, Jas rijdt. Lil rijdt met mij mee, ik rij….. bleek veiliger. En Michael heeft zijn eigen bolide. Tussen het lopende publiek zoeken wij onze weg.
De eerste stop is bij een kabelbaan waar je met je handen een beugel vasthoudt en al hangend en glijdend over een water gaat en 100 meter verderop het eindpunt hebt…… jullie begrijpen dat onderweg loslaten geen optie is… Michael eerst, toen Jas, Moi en als laatste Lil. We zijn droog overgekomen.
We vervolgen onze tocht en stoppen bij een hindernisbaan die bij het leger niet zou misstaan….toch maar effe genomen.
De volgende stop is een kartbaan. Daar heeft Jas al de nodige ervaring mee, dus die mag alleen. Lil gaat met mij mee. Jas en ik krijgen een soort helm cap zoals ruiters te paard die ook kennen, Lil wordt voorzien van een integraal helm waar ze bijna helemaal in past…., het ruikt nog ranzig van de vorige drager. Na 2 rondjes zit het er weer op en landen we veilig op de P plek.
We worden opgehouden door een groep Chinese meiden die om en om en dan weer met zijn allen op de foto willen….. met mij. Wederom veel bekijks en kennelijk ben ik een zeldzaam exemplaar. Onze meiden komen niet bij van het lachen.
Aan de andere kant worden de meiden constant in het Chinees aangesproken, da’s toch wel lastig als je het ABC (Algemeen Beschaafd Chinees) niet beheerst.
Pang Pang….. het zou een Chinese achternaam, of misschien ook voornaam, kunnen zijn. Nee niets is minder waar, dit is een schiettent. Michael wordt enthousiast en we gaan onze gezamenlijke scherpschutter kwaliteiten testen. We krijgen per persoon een plastic geweer met 10 plastic kogeltjes, we schieten op ballonnen en raak! Alleen na 7 schoten houdt het op, belazeren ze de boel weer. Geen hoofd maar een medium prijs, een aap knuffel (Paul Frank) voor Lil.
Naast het schieten kun je ook met een basketbal 10 gestapelde blikken omgooien die op 1,5 meter afstand staan, je hebt maar één worp. Jas presteert het ongelofelijke, ze mist. Lil gooit er 6 van de plank, Michael 7 en ik 9…. Dat zou een hoofdprijs moeten zijn. Michael raakt in extase, dat heeft ie nog nooit meegemaakt…. Laten we het niet overdrijven, de worp van Jas was pas bijzonder en knap en die van mij een lucky. Ook Jas incasseert een Vos knuffel. De knuffels worden gekoesterd en zijn vanaf nu hevige concurrentie voor Dimple.
Het is de bedoeling dat je op de paden loopt en niet op het gras. de vriendelijke manier waarop je dat duidelijk wordt gemaakt levert toch een brok in je keel op.....
Lilly dringt er op aan dat het scooter incident wordt opgenomen in het verslag. Het aantal scooters is ontelbaar, rijdend en op de stoep staan hele rijen geparkeerd. Wij lopen er langs en per ongeluk tik ik er één aan, vervolgens gaat er een snerpend en indringend alarm af dat iedereen om zich heen doet kijken. Na 10 seconden stopt het alarm weer….. dat was het. De volgende dagen willen we het eigenlijk nog wel eens uittesten, nog niet gedaan maar gaat zeker gebeuren.
Koreaans restaurant
Michael heeft een Koreaans restaurant op het oog. Noord of Zuid, vraag ik hem. Hoe verrassend, het is Zuid. De zitplaatsen en tafel zijn afgestemd op de kleine man en “elg klapjes”, maat 46 zit dan ook klem tussen tafel en bank.
Het eten is uitstekend. Het is een soort gourmetten vanaf een grill die ingebouwd is in de tafel. Boven de grill hangt een telescopische afzuigbuis die tot net boven de grill wordt uitgeschoven. Mr Tang, onze chauffeur, blijkt ook culinair aardig uit de voeten te kunnen en bakt en braad er op los voor ons. Dit was weer eens wat anders en gaan we in Nederland ook zeker doen.
Dinsdag 19 augustus - We zijn ondertusen aangekomen in Guangzhou. Het was een vlotte reis, van 5 uurtjes, nog snel ff de Nike Outlet store in gelopen. Lil heeft Nike Air Max gekocht voor een prikkie. Daarna naar het Victory hotel voor onze laatste Guangdong provincie overnachting.
Morgen woensdag om 12.00 uur vliegen we naar Beijing. Voorlopig zal het even rustig blijven aan het verhalen front. De meiden gaan shoppen, ik ga zakelijk wat ondernemen en vanaf zaterdag hangen we weer de toerist uit. Valt er voor die tijd wat te melden, dan laten we dat natuurlijk weten!
Groet en een fijne dag.
Paul
Tehuis bezoek Lilly met Lilly bijdrage – maandag 18 augustus
Ni Hao familie en vrienden,
Sinds zaterdag zijn we in Maoming, de geboortestad van Lilly en tevens de stad waar haar tehuis staat. Het verslag van de reis zaterdag en ons toeristenprogramma van gisteren, zondag, volgt nog. Maar vandaag was het tehuis bezoek van Lilly, en dat gaat ff voor natuurlijk….
Tehuis en vindplaats…
Om 10 uur vertrokken we met onze VAN van het Hotel naar het tehuis van Lil: “Social Welfare Court Maoming – Guangdong” Het was een kort ritje door de stad, na ca 10 minuten waren we er al.
Voor de poort van het tehuis is een welkomstbord neergezet:
Met andere woorden…..: “Een warm welkom voor Mao Mei Lie en haar familie”
Het gebouw kenden we van foto’s en hun website. Voor haar bestaan wordt dit tehuis grotendeels door Amerikanen gesteund en van donaties voorzien. Vanuit Amerika is een organisatie “Half the Sky” die vele tehuizen in China hulp en steun biedt. In het Maoming tehuis zijn ook vele verzorgsters en medewerkers die door Half the Sky worden betaald. Er verblijven ca 100 bejaarden en 300 kinderen.
De vindplaats van Lil was eenvoudig, voor de poort van het tehuis!
Lil was net als Jas in een kartonnen doosje neergelegd, ze had rode kleertjes aan er lag een briefje bij met haar geboortedatum van 12 augustus 2000. Bijzonder is dat Lil op 15 augustus te vondeling is gelegd, vandaag is het de 18 augustus…
We staan voor de poort, een chromen harmonica hek schuift open en we rijden het binnenterrein op. We stappen uit, de chauffeur parkeert de VAN en wij kijken om ons heen en herkennen de gebouwen van eerdere foto’s die we ook van Lilly kregen.
Al gauw komt een vriendelijke mevrouw naar ons toe en kort daarna ook een mevrouw met een groene blouse, zij is ook erg vriendelijk en hartelijk en omhelst Lil. Dit is een van de verzorgsters van toen, zij zal ook gedurende ons bezoek bij ons blijven. Ze vinden het geweldig dat je na ruim 12 jaar langs komt. Je merkt dat ze begaan zijn en het knuffelgehalte met Lil is dan ook erg hoog…..
Jayne laat foto’s van toen zien, deze hebben de volle aandacht. Op een foto van de overdracht staat een mevrouw, deze is met pensioen en zullen we niet ontmoeten.
We krijgen een rondleiding door het gebouw en gaan naar twee klasjes waar kinderen zijn. We worden met geklap en gejoel ontvangen. Vrijwel alle kinderen hebben een geestelijke en enkele ook nog een lichamelijke beperking, eigenlijk allemaal zielig maar de meesten zijn vrolijk en opgewekt en ze worden hier goed verzorgd.
Ze komen weer, net als in het tehuis van Jas, naar ons toe en pakken onze handen. Jas wordt door een meisje meegenomen naar haar stoeltje en ook Lil moet het ontgelden. Allemaal ontspannen, lachend en ontwapenend.
Na wat spielerei en flauwekul gaan we naar het tweede klasje. Hier volgt hetzelfde ritueel….
Veel van deze kinderen zitten in “Foster” gezinnen. Dit zijn lokale gezinnen die de zorg van de kinderen op zich nemen en bij hen thuis verblijven. Overdag zijn ze in het tehuis voor school etc. Over het algemeen zitten in één gezin meerdere kinderen. Er kwamen enkele “Foster” moeders tijdens onze aanwezigheid hun kinderen ophalen.
Na de klasjes zijn we ook naar twee slaapzaaltjes gegaan waar baby’s en kinderen tot ca 2 – 3 jaar waren, ook met fysieke en geestelijke beperkingen. Ze lagen in bedjes.
Alle kinderen in het tehuis zijn vondelingen en door de politie binnen gebracht. In de periode januari t/m juli van dit jaar zijn er 24 kinderen gebracht en er 7 ter adoptie gegaan.
Aangezien de kinderen veelal een geestelijke beperking hebben, verblijven ze hier langdurig. Als ze niet zelfstandig in een levensonderhoud kunnen voorzien, zullen ze op bepaalde leeftijd naar een andere woonomgeving gaan en verzorgd worden.
Het tehuis heeft voor zover wij kunnen overzien het goed en prima geregeld, met name over de wijze waarop aandacht en zorg voor de kinderen is. Het maakt dan ook een bijzondere indruk op ons.
Lunch!
Na de rondleiding zijn we met de oud-verzorgster van Lil naar de kamer van de directeur gegaan, die er zelf niet was. We kregen een gastenboek voorgeschoteld waar Jayne het een en ander in geschreven heeft. Lil ontving een in het tehuis door kinderen gemaakt rood kussen achtig hart waar haar Chinese naam was in geborduurd.
Er is nog wat gesproken over de situatie van het tehuis en rond 12.15 zijn we uitgenodigd voor een lunch die door hen bereidt was.
Ze excuseerde zich, de Chef had wel vorstelijke inkopen gedaan maar was zelf vrij…… Aangezien niemand van de medewerkers met de ingekochte ingrediënten uit de voeten kon…… hebben ze zelf wat in elkaar gebrouwd.
Tijdens de lunch is de vice-director, een dame, nog even langs geweest. Zij was ooit als verzorgster begonnen en had een behoorlijke carrière gemaakt. Zij wist te vertellen dat de verzorgster, die de hele tijd bij ons was, toentertijd met Lilly naar Guangzhou is gegaan voor haar operatie. Oeps…. Dat was de verzorgster ff vergeten…. Ze geneerde zich dat ze dat niet wist…. Ha ha, no problem natuurlijk.
Nog een groepsfoto...
ond 13.00 uur hebben we ons bezoek beëindigd en na uitgebreid afscheid met wederom een hoog knuffelgehalte, vertrokken we richting Hotel.
---------------------------------------------------
Lilly bijdrage – haar beleving….
Papa heeft in het verslag al goed aangegeven hoe het was en ik vindt dat de verzorgster die er ook in mijn tijd was enorm aardig en vriendelijk was en veel belangstelling had.
Het tehuis zag er goed verzorgd uit en je kon zien dat er veel aandacht voor alles was.
De kinderen hebben een enorme indruk op mij gemaakt omdat ik 11 jaar geleden, 2,5 jaar daar heb mogen wonen en toen een van hen was.
De kinderen zijn ondanks hun lichamelijke en geestelijke beperking vrolijk en enthousiast.
Groetjes,
Lilly
--------------------------------------------------
Zo beste mensen dat was tehuis bezoek 2, de laatste. Nu volgen nog onze belevenissen van zaterdag en zondag en de rest van ons verblijf in China.
Het weer is hier zonnig en heet! Morgen, dinsdag 19 augustus, rijden we terug naar Guangzhou. Daar blijven we 1 nachtje en vliegen woensdag naar Beijing. Dat zal echt vakantie worden…..
Groet,
Paul