Ni Hao familie en vrienden,

Sinds zaterdag zijn we in Maoming, de geboortestad van Lilly en tevens de stad waar haar tehuis staat. Het verslag van de reis zaterdag en ons toeristenprogramma van gisteren, zondag, volgt nog. Maar vandaag was het tehuis bezoek van Lilly, en dat gaat ff voor natuurlijk….

Tehuis en vindplaats…

Om 10 uur vertrokken we met onze VAN van het Hotel naar het tehuis van Lil: “Social Welfare Court Maoming – Guangdong” Het was een kort ritje door de stad, na ca 10 minuten waren we er al.

Voor de poort van het tehuis is een welkomstbord neergezet:

Met andere woorden…..: “Een warm welkom voor Mao Mei Lie en haar familie”

Het gebouw kenden we van foto’s en hun website. Voor haar bestaan wordt dit tehuis grotendeels door Amerikanen gesteund en van donaties voorzien. Vanuit Amerika is een organisatie “Half the Sky” die vele tehuizen in China hulp en steun biedt. In het Maoming tehuis zijn ook vele verzorgsters en medewerkers die door Half the Sky worden betaald. Er verblijven ca 100 bejaarden en 300 kinderen.

De vindplaats van Lil was eenvoudig, voor de poort van het tehuis!

Lil was net als Jas in een kartonnen doosje neergelegd, ze had rode kleertjes aan er lag een briefje bij met haar geboortedatum van 12 augustus 2000. Bijzonder is dat Lil op 15 augustus te vondeling is gelegd, vandaag is het de 18 augustus…

We staan voor de poort, een chromen harmonica hek schuift open en we rijden het binnenterrein op. We stappen uit, de chauffeur parkeert de VAN en wij kijken om ons heen en herkennen de gebouwen van eerdere foto’s die we ook van Lilly kregen.

Al gauw komt een vriendelijke mevrouw naar ons toe en kort daarna ook een mevrouw met een groene blouse, zij is ook erg vriendelijk en hartelijk en omhelst Lil. Dit is een van de verzorgsters van toen, zij zal ook gedurende ons bezoek bij ons blijven. Ze vinden het geweldig dat je na ruim 12 jaar langs komt. Je merkt dat ze begaan zijn en het knuffelgehalte met Lil is dan ook erg hoog…..

Jayne laat foto’s van toen zien, deze hebben de volle aandacht. Op een foto van de overdracht staat een mevrouw, deze is met pensioen en zullen we niet ontmoeten.

We krijgen een rondleiding door het gebouw en gaan naar twee klasjes waar kinderen zijn. We worden met geklap en gejoel ontvangen. Vrijwel alle kinderen hebben een geestelijke en enkele ook nog een lichamelijke beperking, eigenlijk allemaal zielig maar de meesten zijn vrolijk en opgewekt en ze worden hier goed verzorgd.

Ze komen weer, net als in het tehuis van Jas, naar ons toe en pakken onze handen. Jas wordt door een meisje meegenomen naar haar stoeltje en ook Lil moet het ontgelden. Allemaal ontspannen, lachend en ontwapenend.

Na wat spielerei en flauwekul gaan we naar het tweede klasje. Hier volgt hetzelfde ritueel….

Veel van deze kinderen zitten in “Foster” gezinnen. Dit zijn lokale gezinnen die de zorg van de kinderen op zich nemen en bij hen thuis verblijven. Overdag zijn ze in het tehuis voor school etc. Over het algemeen zitten in één gezin meerdere kinderen. Er kwamen enkele “Foster” moeders tijdens onze aanwezigheid hun kinderen ophalen.

Na de klasjes zijn we ook naar twee slaapzaaltjes gegaan waar baby’s en kinderen tot ca 2 – 3 jaar waren, ook met fysieke en geestelijke beperkingen. Ze lagen in bedjes.

Alle kinderen in het tehuis zijn vondelingen en door de politie binnen gebracht. In de periode januari t/m juli van dit jaar zijn er 24 kinderen gebracht en er 7 ter adoptie gegaan.

Aangezien de kinderen veelal een geestelijke beperking hebben, verblijven ze hier langdurig. Als ze niet zelfstandig in een levensonderhoud kunnen voorzien, zullen ze op bepaalde leeftijd naar een andere woonomgeving gaan en verzorgd worden.

Het tehuis heeft voor zover wij kunnen overzien het goed en prima geregeld, met name over de wijze waarop aandacht en zorg voor de kinderen is. Het maakt dan ook een bijzondere indruk op ons.

Lunch!

Na de rondleiding zijn we met de oud-verzorgster van Lil naar de kamer van de directeur gegaan, die er zelf niet was. We kregen een gastenboek voorgeschoteld waar Jayne het een en ander in geschreven heeft. Lil ontving een in het tehuis door kinderen gemaakt rood kussen achtig hart waar haar Chinese naam was in geborduurd.

Er is nog wat gesproken over de situatie van het tehuis en rond 12.15 zijn we uitgenodigd voor een lunch die door hen bereidt was.

Ze excuseerde zich, de Chef had wel vorstelijke inkopen gedaan maar was zelf vrij…… Aangezien niemand van de medewerkers met de ingekochte ingrediënten uit de voeten kon…… hebben ze zelf wat in elkaar gebrouwd.

Tijdens de lunch is de vice-director, een dame, nog even langs geweest. Zij was ooit als verzorgster begonnen en had een behoorlijke carrière gemaakt. Zij wist te vertellen dat de verzorgster, die de hele tijd bij ons was, toentertijd met Lilly naar Guangzhou is gegaan voor haar operatie. Oeps…. Dat was de verzorgster ff vergeten…. Ze geneerde zich dat ze dat niet wist…. Ha ha, no problem natuurlijk.

Nog een groepsfoto...

ond 13.00 uur hebben we ons bezoek beëindigd en na uitgebreid afscheid met wederom een hoog knuffelgehalte, vertrokken we richting Hotel.

---------------------------------------------------

Lilly bijdrage – haar beleving….

Papa heeft in het verslag al goed aangegeven hoe het was en ik vindt dat de verzorgster die er ook in mijn tijd was enorm aardig en vriendelijk was en veel belangstelling had.

Het tehuis zag er goed verzorgd uit en je kon zien dat er veel aandacht voor alles was.

De kinderen hebben een enorme indruk op mij gemaakt omdat ik 11 jaar geleden, 2,5 jaar daar heb mogen wonen en toen een van hen was.

De kinderen zijn ondanks hun lichamelijke en geestelijke beperking vrolijk en enthousiast.

Groetjes,

Lilly

--------------------------------------------------

Zo beste mensen dat was tehuis bezoek 2, de laatste. Nu volgen nog onze belevenissen van zaterdag en zondag en de rest van ons verblijf in China.

Het weer is hier zonnig en heet! Morgen, dinsdag 19 augustus, rijden we terug naar Guangzhou. Daar blijven we 1 nachtje en vliegen woensdag naar Beijing. Dat zal echt vakantie worden…..

Groet,

Paul