Ni hao vrienden en familie,

Het is dinsdag 19 augustus, we zijn onderweg van Maoming naar Guangzhou. Daar blijven we één nacht en vliegen morgen naar Beijing, het shopping Walhalla voor de meiden…. We zullen zien.

Als we straks in Guangzhou aankomen gaan we eerst naar een Nike store (idee van Michael).

Het is in ieder geval rustiger op de weg, tot nu toe, dan afgelopen zaterdag toen we naar Maoming reden.

Maandag 18 en deels dinsdag 19 augustus

We laten Maoming achter ons, het waren mooie en leuke dagen en we hebben prachtig maar bloedheet weer gehad. Maoming heeft mij verrast, ik verwachtte een wat saaie en grijze provinciestad en misschien is dat grotendeels ook wel, maar wij zaten in een levendig en bruisend gedeelte……iedere avond wandelden we door een mega park met pleinen, grasvelden, vijver, uitgebreide wandelpaden en decoratieve doorgangen en bruggen.

Het is een enorme drukte, duizenden mensen vermaken zich hier in de avonduren met dansen, lopen, badmintonnen, zitten en praten (is toch loungen?), wat een sociaal gebeuren. Overdag is het hier trouwens uitgestorven!

Op vele plaatsen is muziek te horen en wordt door de bevolking gedanst in diverse stijlen, van modern tot chinees klassiek… (wat dat ook moge zijn). We hebben vanzelfsprekend niet mee gedaan, jammer.

Lil heeft gisteren op haar tehuis dag in haar geboortestad nog inkopen gedaan en ook leuke kleding weten te scoren bij de ONLY. De verkoopsters vonden het prachtig en kwamen met van alles aandragen, passen Lil!

Verder vindt ik dat ze hier over het algemeen de laatste mode hebben….. maar dan ook de allerlaatste, als jullie begrijpen wat ik bedoel.

Zelf heb ik ook nog gezwommen in een 25 meter buitenbad, op zich niets bijzonders maar je moet hier verplicht een badmuts op. Die heb ik eerst gekocht in een warenhuis, altijd een uitdaging…. leg maar eens uit aan een verkoopster dat je een badmuts zoekt….. dat is een spelletje waarbij je niet mag praten maar op grond van gebaren en een verstoorde mimiek duidelijk maakt wat je nodig hebt (je kent het wel, à la die quiz van TV), gebruik jullie fantasie! Het is gelukt, de goede maat en de juiste kleur.

Zaterdag 16 augustus

De reis van Guangzhou naar Maoming, een afstand van 350 km nam behoorlijk wat tijd. Het was druk, veel opstoppingen, ongelukken en werk aan de weg waarbij de wegversmalling van 4 naar 1 baan gaat en er toevallig ook nog eens invoegend verkeer van een toe-rit tussen moet. Tja dat duwen, dringen en inschuiven kunnen ze als de beste zonder noemenswaardige botsingen. Simpel, de brutaalste en sterkste neemt en krijgt voorrang.

Halverwege stoppen we bij een KFC wegrestaurant, bij ons zou het weg restaurant zijn door de ranzige toiletten en restaurant ruimte. Gelukkig wordt vrijwel alle eten hier gefrituurd of gebakken, dus dat moet veilig zijn voor onze tere darmpjes en spijsvertering. KFC is een kiprestaurant formule, en niet alleen qua assortiment, het was letterlijk een groot kippenhok met de bekende brede rijen voor de counters, duwen, dringen en het gekakel om je heen is oorverdovend. Gelukkig bieden mijn postuur en ellebogen altijd uitkomst, 20 minuten later staan we buiten met onze bestelling. We besluiten het binnen de serene rust van onze VAN te verwerken.

Het lijkt wel een soort luxe Peking Express maar dan zonder ingewikkelde opdrachten, lift momenten en concurrerende teams die je het leven zuur maken....de vraag is dan: blijft er dan een Peking Express over? Na een rit van 7 uur komen we uiteindelijk in Maoming aan. De buitenwijken zien er wat armoedig uit, hoe dichter bij centrum neemt de welvaart het materialisme en de levendigheid toe.

Het Hotel is 5*, dus luxe. Sorry lezers maar dat vinden we toch effe lekker.

’s Avonds gaan we eten in een lokaal restaurant waar de sfeer en gezelligheid van hard wit TL licht over ons heen straalt….. ach, je kan elkaar tenminste goed zien. Volle bak met een hoop kabaal en geschreeuw, niks aan de hand het hoort zo en de achtergrond muziek is niet hoorbaar. De min of meer open keuken biedt ons een blik op de koks en de productie methoden, het ziet er redelijk schoon en netjes uit en het is altijd leuk te zien.

Met de Meiling groepen hadden we regelmatig bekijks maar liet men ons vaak met rust. Hier niet, in de dierentuin niet en ook morgen in het Forrest park niet…. De grote westerling wordt aan en van alle kanten bekeken. Uiteindelijk komt een man naar onze tafel, toegejuicht door zijn eigen tafelgasten, die een toost op en met mij uitbrengt, proost en gezondheid op een “long life”! Met gejoel en applaus gaat ie terug naar zijn tafel, trots dat ie het lef had…ha ha. Vanaf zijn tafel steekt ie nog enkele malen zijn glas in de lucht, CHEERS!

Onderweg naar het tehuis van Lil zijn we ook nog het hoofdgerecht van die avond nog tegen gekomen….

Na een wandeling door het eerder beschreven park, terug naar het Hotel! Welterusten.

Zondag 17 augustus

Vandaag rustdag… No way! Na het wat tegenvallende ontbijt vertrokken we om 10 uur zijn naar het Forrest park. Naast bosrijk is hier ook een kleinere dierentuin en een attractiepark met allerlei attracties zoals we kennen van de Duinrellen en Julianaparken.

In plaats van lopen huren we een soort 2 persoons elektrische golfkar voor 2 uur, scheelt weer vermoeiend geslenter. Jas en Jayne zitten in een kar, Jas rijdt. Lil rijdt met mij mee, ik rij….. bleek veiliger. En Michael heeft zijn eigen bolide. Tussen het lopende publiek zoeken wij onze weg.

De eerste stop is bij een kabelbaan waar je met je handen een beugel vasthoudt en al hangend en glijdend over een water gaat en 100 meter verderop het eindpunt hebt…… jullie begrijpen dat onderweg loslaten geen optie is… Michael eerst, toen Jas, Moi en als laatste Lil. We zijn droog overgekomen.

We vervolgen onze tocht en stoppen bij een hindernisbaan die bij het leger niet zou misstaan….toch maar effe genomen.

De volgende stop is een kartbaan. Daar heeft Jas al de nodige ervaring mee, dus die mag alleen. Lil gaat met mij mee. Jas en ik krijgen een soort helm cap zoals ruiters te paard die ook kennen, Lil wordt voorzien van een integraal helm waar ze bijna helemaal in past…., het ruikt nog ranzig van de vorige drager. Na 2 rondjes zit het er weer op en landen we veilig op de P plek.

We worden opgehouden door een groep Chinese meiden die om en om en dan weer met zijn allen op de foto willen….. met mij. Wederom veel bekijks en kennelijk ben ik een zeldzaam exemplaar. Onze meiden komen niet bij van het lachen.

Aan de andere kant worden de meiden constant in het Chinees aangesproken, da’s toch wel lastig als je het ABC (Algemeen Beschaafd Chinees) niet beheerst.

Pang Pang….. het zou een Chinese achternaam, of misschien ook voornaam, kunnen zijn. Nee niets is minder waar, dit is een schiettent. Michael wordt enthousiast en we gaan onze gezamenlijke scherpschutter kwaliteiten testen. We krijgen per persoon een plastic geweer met 10 plastic kogeltjes, we schieten op ballonnen en raak! Alleen na 7 schoten houdt het op, belazeren ze de boel weer. Geen hoofd maar een medium prijs, een aap knuffel (Paul Frank) voor Lil.

Naast het schieten kun je ook met een basketbal 10 gestapelde blikken omgooien die op 1,5 meter afstand staan, je hebt maar één worp. Jas presteert het ongelofelijke, ze mist. Lil gooit er 6 van de plank, Michael 7 en ik 9…. Dat zou een hoofdprijs moeten zijn. Michael raakt in extase, dat heeft ie nog nooit meegemaakt…. Laten we het niet overdrijven, de worp van Jas was pas bijzonder en knap en die van mij een lucky. Ook Jas incasseert een Vos knuffel. De knuffels worden gekoesterd en zijn vanaf nu hevige concurrentie voor Dimple.

Het is de bedoeling dat je op de paden loopt en niet op het gras. de vriendelijke manier waarop je dat duidelijk wordt gemaakt levert toch een brok in je keel op.....

Lilly dringt er op aan dat het scooter incident wordt opgenomen in het verslag. Het aantal scooters is ontelbaar, rijdend en op de stoep staan hele rijen geparkeerd. Wij lopen er langs en per ongeluk tik ik er één aan, vervolgens gaat er een snerpend en indringend alarm af dat iedereen om zich heen doet kijken. Na 10 seconden stopt het alarm weer….. dat was het. De volgende dagen willen we het eigenlijk nog wel eens uittesten, nog niet gedaan maar gaat zeker gebeuren.

Koreaans restaurant

Michael heeft een Koreaans restaurant op het oog. Noord of Zuid, vraag ik hem. Hoe verrassend, het is Zuid. De zitplaatsen en tafel zijn afgestemd op de kleine man en “elg klapjes”, maat 46 zit dan ook klem tussen tafel en bank.

Het eten is uitstekend. Het is een soort gourmetten vanaf een grill die ingebouwd is in de tafel. Boven de grill hangt een telescopische afzuigbuis die tot net boven de grill wordt uitgeschoven. Mr Tang, onze chauffeur, blijkt ook culinair aardig uit de voeten te kunnen en bakt en braad er op los voor ons. Dit was weer eens wat anders en gaan we in Nederland ook zeker doen.

Dinsdag 19 augustus - We zijn ondertusen aangekomen in Guangzhou. Het was een vlotte reis, van 5 uurtjes, nog snel ff de Nike Outlet store in gelopen. Lil heeft Nike Air Max gekocht voor een prikkie. Daarna naar het Victory hotel voor onze laatste Guangdong provincie overnachting.

Morgen woensdag om 12.00 uur vliegen we naar Beijing. Voorlopig zal het even rustig blijven aan het verhalen front. De meiden gaan shoppen, ik ga zakelijk wat ondernemen en vanaf zaterdag hangen we weer de toerist uit. Valt er voor die tijd wat te melden, dan laten we dat natuurlijk weten!

Groet en een fijne dag.

Paul